Ze geeft me iets en pakt gelijk mijn hand. ‘Wow, are these youre own nails?’ Ik zweer, het klonk bijna als een compliment.
Voordat ik het door heb sta ik in haar winkeltje en doet ze vlug, vlug, iets met mijn nagel. Eerst met een blokje, de grijze kant, dan de zwarte en dan de witte kant. Of ik de laatste tijd nog wel eens wonderen heb gezien want: tada, ze toont mijn mijn nagel en ja, mooi, shining.
Om een lang verhaal kort te maken: we kopen een setje, volgens ons heel goed gescoord maar zij lacht zich een glimmende deuk in haar gepolijste nagels.
Nice? I’m nice. This is amazing
vorige blog