Vandaag ga ik voor het eerst van mijn leven live een wedstrijd bekijken van het Nederlands elftal. Vanavond kan het gebeuren dat zij zich plaatsen. Een blik op buienradar en het voelen van de wind die nu al door mijn blousje blaast doet mij er enorm naar uitkijken. Natuurlijk kan je ook op televisie, op je fijne bank, voor je open haard, de wedstrijd bekijken. Maar ach, dat haalt het niet bij het echte!!
Ik hoop vanavond te genezen van mijn bijgeloof.
1. Het Nederlands elftal heeft namelijk nog nooit gewonnen als ik met meer mensen ging kijken. En
2. Als ik oranje draag, gaat het fout.
Tot nu toe is het onomstotelijk bewezen. Dus ik daag uit. Je moet iets in je leven.
Heel diep, diep in mij zit misschien wel het verstopte verlangen naar verlies. Dat ik nooit meer mensen hoef uit te nodigen om voetbal te kijken, dat ik nooit meer die foeilelijke kleur oranje hoef te dragen, dat ik niet meer eindeloos naar meningen hoef te luisteren over wel of niet buitenspel (en ik weet wat buitenspel is). Wie weet!
Maar vanavond ga ik.
Als je me ziet, zwaai dan.
Ik draag een oranje sjaaltje.
5 reacties
Ik zal naar je zwaaien…. 🙂
keigaaf zeg. Leuk dat je gaat. Ik zal zwaaien en als je mij ziet, ik zet mijn oranje hoed op, zwaai je dan ook?
Heel veel plezier!!!!
Veel plezier!! En trek vooral wat warms aan, hoeft niet oranje te zijn, je zal de open haard namelijk zóóó missen.
Komt allemaal goed. Ik raak mijn bijgeloof kwijt. En we winnen. Er valt alleen maar te winnen als je het goed bekijkt…
Dat belooft niet veel goeds. Kan je die oranje sjaal niet thuis laten?