Ik volgde het eigenlijk niet maar ving wel iets op links en rechts. Een kamerlid van D66 vertrok zomaar ineens, ging werken voor Clinton, wilde geen wachtgeld en toen weer wel en toen was er alleen het streven om geen wachtgeld te willen. Wassila Hachchi, eerlijk gezegd, staat zij niet op mijn netvlies gebrand en verder liet het mij een beetje koud. Je weet toch nooit wat er aan de hand is.
Totdat Alexander Pechtold, voorman van D66 eergisteren geïnterviewd wordt en zijn commentaar gevraagd wordt op haar vertrek. Pechtold doet raar. Zijn ogen staan raar, je ziet hem jokken, het is de ongemakkelijkste Pechtold die ik heb gezien in jaren. Ik wijs Vriendin er op en zeg: ‘waarom reageert hij zo raar, als een zoutpilaar die bijna omvalt van ellende? Waarom zegt hij niet gewoon wat iedereen vindt? Dat het eigenlijk niet kan en dat je, als je weggaat, zelf de keuze maakt en dan ook geen aanspraak kan maken op wachtgeld’. Ethisch gezien dan heh, want ze kunnen het wel. Maar niets van dat al. Hij zegt het te betreuren dat zo’n uitstekend kamerlid vertrekt maar begrijpt haar keuze wel.
Gisteravond, tijden Jinek, zit de hoofdredacteur van de Telegraaf aan tafel en hij eindigt met een uitsmijter van jewelste. Er gaan geruchten dat Alexander en Wassila eh, misschien, nou ja, er gaan geruchten dat en dat de vrouw van Pechtold….
En ik weet het, Telegraaf. Maar alles viel wel bij mij op zijn plek. En misschien is niet dit aan de hand maar dat er iets aan de hand is, is helder. Zij moest weg. Waarom? Om erger te voorkomen? Om de partij niet te schaden nu ze het best wel lekker doen in de peilingen? En dat Wassila zich liet naaien of dat Pechtold zich liet naaien, het zal mij een rot zorg zijn. Maar ik wil niet genaaid worden.
Ik stel me zo voor dat een spindoctor de hele boel geïnstrueerd heeft. En dat ze tenenkrommend voor de buis hebben gezeten, hopend op de geloofwaardigheid van Pechtold, de man die zo goed kan praten. Het is wat mij betreft wachten op de tijd dat er geen spindoctor meer nodig is omdat er gewoon altijd de waarheid gesproken wordt. Met de waarheid valt te leven. Doet natuurlijk soms ook zeer maar dan heeft het maar één dimensie.