Ik houd niet van labels. Niet op mensen, niet in t-shirts. Je zal ongetwijfeld op dit blog deze ergernis nog eens tegenkomen, duidelijker kan ik niet maken dat ik me erger. Waarom doen fabrikanten de labels van hemdjes en t-shirts in het naadje aan de zijkant? Waarom niet, als het dan toch zo nodig met een naadje mee gestikt moet worden, niet aan de onderkant. Waar ik rustig een hap uit het hemdje weg kan knippen.
Dat wegknippen doe ik nu ook, dus al mijn t-shirts hebben een tochtgaatje dat ik als ik op vakantie ga, moet dichtmaken. Met grote tegenzin want: ik ben geen naaister. Het enige dat me blij maakt is dat ik uit mijn kast de naaidoos van mijn moeder haal. Zo’n veel gebruikte ‘kist’ waarvan het deksel kapot is. Daarin honderden knoopjes, garen, elastiek, nog iets van band, spoelen, spelden, kussentjes. Dingen die ik nooit gebruik, niet eens weet waarvoor ik het gebruiken moet. Maar ik pak een naald en draad en naai het gaatje en maak even contact met mijn moeder. Mooie momenten toch.