Na Thierry’s monoloog

Forum voor Democratie is de grootst partij geworden (op provinciaal niveau, goddank) van Nederland. Hoe vaak zal Thierry Baudet in de spiegel hebben gekeken? Met zijn armen gespreid was hij te groot voor de spiegel.

Nog nooit had ik zoveel tegenzin om te gaan stemmen. Het stemmetje in mij ‘dan ga je toch niet’ werd luider en luider om uiteindelijk rond 19.00 uur gisteravond tot zwijgen te worden gebracht. Zelfs op de waterschappen heb ik gestemd. Vrouw. Meer weet ik eerlijk gezegd niet. Voor het eerst in mijn leven ook op een andere partij gestemd, een kleine partij die niet schreeuwt maar vertrouwen wekt. Iets met dieren.

De uil van Minerva

Thierry Baudet heeft ook iets met dieren, met uilen om precies te zijn. Ik weet niet hoeveel mensen zijn speech hebben gehoord maar meer nog vraag ik me hoeveel mensen zijn speech hebben begrepen. Het was een monoloog, gerepeteerd voor dezelfde spiegel die toen nog kleiner was. Geschreven onder de bedwelming van lavendelvelden uit een zakje. De mede-kompanen in de zaal vonden het allemaal prachtig. Hiddema viel bijna flauw van alle emoties die hij plotseling gewaar werd en mevrouw Nanninga kon het bijna niet geloven.

De man

Ik heb zojuist de site bekeken van Forum van Democratie en die ziet er gelikt uit zeg ik zonder sarcasme. Net zo gelikt als de man zelf. En zoals de man bij mij vooral ergernis oproept doet hij bij anderen precies het tegenovergestelde. Is het niet wat hij zegt waardoor mensen bij hem willen horen maar de manier waarop hij dingen zegt. De bravoure, de arrogantie, de minachting voor collega’s, voor wetenschap. En hij heeft zich de kunst van vertellen eigen gemaakt.
Wat is mis zijn menselijke eigenschappen als warmte en empathie, maar ach, wat betekent dat nu helemaal?

Hoe het nu verder moet? Wie zal het zeggen. Er is genoeg redelijkheid over, denk ik toch optimistisch. Forum van Democratie zal zich moeten bewijzen in zijn eigen kartel. En Baudet? Hij staaroogt als een uil in de zon.