Mooie jongen

Vanmorgen in de tram zit hij schuin tegenover mij. Hij valt op door zijn nonchalante manier van zitten in al zijn schoonheid. Hij is leuk gekleed. Spijkerbroek, mooie schoenen, een lange winterjas die natuurlijk ook nonchalant open valt en waardoor je kan zien dat hij daaronder ook weer zo’n leuk shirt draagt.
En dan zijn haar. Mooi, half lang bruin haar. Om de paar minuten haalt hij zijn slanke hand door het haar en duwt de gewillige lokken achter de oren. De gewillige lokken zijn precies op de goede lengte zodat ze ook blijven waar hij ze gestopt heeft. Hij draait zich naar mij om. Dat zijn pas ogen! Mooi, donkere accenten in het niet te smalle gezicht.
Ik stel me voor dat hij zijn welgevormde lippen opent om in het frans een prachtige volzin te laten ontsnappen. Of in het braziliaans.

Dan valt mijn oog op iets anders. Teleurstelling is te zacht uitgedrukt. Uit de zak van die mooie openvallende winterjas zie ik een plastic zakje met twee donkerbruine boterhammen.
Weg betovering. Dacht je dat ze in Brazilie boterhammen smeren voor ‘on the road’? Nee heh.
Zo hollands als maar kan, die jongen. Met een moeder die boterhammen smeert.