Moederdag
Het went niet.
Geen cadeautje hoeven kopen. Je was geen moeder die zei: “Wat een gekkigheid, moederdag? jullie hoeven niets te geven en als je niet kan komen, big deal!’. Zo’n moeder was je niet.
Je wilde wel cadeautjes, het liefst iets dat je voor de rest van je leven gelukkig zou maken. Dat wij dat niet konden doen, dat wisten we allemaal. Maar de illusie hielden we graag in stand. Een glimlach, blij zijn, tevreden. Al was het maar voor de tijd dat wij er waren.
Moederdag
Het went niet. Nu de derde keer zonder moeder. Altijd in mei, de maand dat mijn vader stierf, ben ik met mijn moeder bezig. Door de reclames die we horen: verwen moeder, koop dit, koop dat…
De druk is weg want moeder is weg.
Toch zou ik er iets voor geven om weer een lullig flesje Dove te kopen of dure tickets voor het theater, een strijkijzer die vanzelf strijkt, een oplaadbare alleskunner.
Alles zou ik er voor over hebben om je nog één keer te zien glimlachen. Je te knuffelen en zeggen dat ik van je hou. En je mis.
2 reacties
Het gemis blijft, inderdaad. Pas nu besef je des te meer dat het toch wel fijn was dat we op zo een dag mama wel heel blij konden maken. En dat deden we. Gelukkig! Want hoe je het ook bekijkt, ik denk vaak : Petje af Mam, hoe u het allemaal hebt gedaan!
Het blijft een dag vol herinneringen. Ik vond het vooral altijd fijn om bij mama thuis weer even samen te zijn. Wij met onze ouders. Ik hoop dat zij dit ook zo ervaren hebben.
Hoewel ik het altijd commerciële bullshit heb gevonden, moet ik toegeven dat ik stiekem wel teleurgesteld zou zijn als ik zou worden vergeten op deze dag … maar ik realiseer me ook dat dit door de media wordt opgelegd. Daardoor ben ik me er op deze dag ook meer van bewust dat wij geen moeder meer hebben.