Ik open de deur naar buiten en stap in een mistige wereld. Een wereld die me bevalt. Zelfs de geur is mistig. Ik zet mijn voet daar waar ik een trottoir vermoed. De mist hangt om me heen als in een sprookje. Ik hoor stemmen en zie geen mensen. In deze mistige wereld is het goed toeven als je net wakker bent.
In de tram hangt het nog in mijn kop. Met moeite stap ik uit waar ik uit moet stappen. Liever had ik uren rondgereden, in mijn eigen mistige wereld.
Mist
vorige blog
1 reactie
ik hoop dat het vrijdag wat minder mistig is.. de verwachtingen zijn helaas niet al te best.. fingers crossed