Wie kent dit lied nog? Uit Ja zuster, Nee zuster
Mijn opa, mijn opa, mijn opa,
in heel europa is er niemand zoals hij… enz
Tijdens oudejaarsavond zingen wij mee met wat nederlandse liedjes. Ook dit lied. Het couplet bevat deze regels
Elke zondagmiddag bracht ie toffies voor me mee.
Ik weet nog de spelletjes die me opa met me dee,
Iemand merkt op: spelletjes, wat voor spelletjes…
Ik realiseerde me dat niemand inderdaad vandaag nog zo’n tekst zou schrijven. De betekenis is een andere geworden en dat is eigenlijk afschuwelijk. En krijgen we die tijd ooit nog terug, dat spelletjes, gewoon spelletjes zijn, een opa een opa en kinderen kinderen?
Ik hoop toch echt van wel.
6 reacties
Mijn moeder zei een rijmpje op voor mijn zoon en sloeg ineens haar hand voor haar mond: ‘oh, dit kan helemaal niet meer. Vroeger vonden we het gewoon een grappig gedichtje.’ Ik vond het ook grappig en ik was blij dat mijn moeder niet louter politiek correcte teksten uitkraamt:
Er was eens een koning
die smeerde zijn bips in met honing
toen riep hij: ‘kom, kindertjes, lik,
wat een lekkere koning ben ik!
Haha, die is echt leuk en inderdaad kan eigenlijk niet maar daarom juist zo leuk
Ik had de associatie bij dit liedje niet totdat jij nu die verbinding maakte.
Van mijn opa kreeg ik elke zondag een dubbeltje (toffee) wat met de leeftijd werd verhoogt naar maximaal een gulden.
Het smaakte geweldig en weiger dit liedje dan ook anders te gaan interpreteren.
Het zou niet goed zijn als de mogelijkheid van misbruik helemaal uit je systeem zou zijn verdwenen.
Ik kijk elke dag naast ons huis in het speeltuintje in het voorbijgaan maar dat doe ik al zo’n 25 jaar sinds ik in die tijd een jongeman met een klein kind ben gevolgd naar de rododendrons.
Het gevaar zit hem in het feit dat we ook beren gaan zien waar ze niet zijn.
Ongetwijfeld heeft een en ander invloed op tekstschrijvers in deze tijd.
Natuurlijk, als je zo’n opa had die niet deugde dan had die regel een andere betekenis. Maar ik weet zeker dat ook mensen zonder zo’n verleden, nu, er ook andere gedachten bij hebben. Door de verhalen die we nu wel allemaal kennen en horen. En ik ben voor de negerzoen en voor opa’s die spelen met hun kleinkinderen.
Ik stel voor de negerzoen gewoon de negerzoen te laten. Het kwaad zit in niet in de stream of consciousness. Maar in het de storing in het selectiemechanisme wat je uit die stream moet verwerkelijken.
Voor degenen die misbruikt zijn was de betekenis van die tekst ook toen al anders en negatief. Zoveel Opa’s zoveel fantasieën.
Zo waren mannen die met reisverenigingen op stap gingen, op het friese platteland in ieders beleving gewoon hetero. Dat zal in de Jordaan wellicht ook wel hier en daar wat anders hebben gelegen.
die wereld van verwondering
die kinderwereld
zo kwetsbaar