In de serie ‘Over mijn lijk’ worden zes jongeren gevolgd die nog maar kort te leven hebben. Trieste televisie natuurlijk maar ook mooi en betekenisvol. Het raakt mij in elke vezel van mijn lichaam en het geeft hoop omdat de lessen zo mooi zijn.
Zo kiest elke jongere voor een eigen strategie om om te gaan met het bericht dat je niet meer beter kan worden. Daan, een negentienjarige uit Texel, lacht veel weg en maakt grapjes. Soms zie je zijn gezicht betrekken omdat hij heus wel weet hoe het echt is en zal gaan. In de uitzending gisteren zien we dat Daan het niet redt. Hoe zijn vriendin hem liefdevol steunt en begeleidt bij alles wat hij nog kan en wil doen maar uiteindelijk naast hem ligt, op bed, als hij zijn laatste adem uitblaast.
Jong en wijs
Vooral de jongsten uit deze serie: Daan, Gerianne (16) en Tom (21) zien we in een leven met veel vrienden om hen heen. Wat doet zo’n bericht met een vriendengroep? Waar eerst het leven bestond uit feesten en het leven vieren komt er ineens een dimensie bij waar ze eigenlijk te jong voor zijn maar hen ook iets biedt dat waardevol is. Stilstaan en beseffen, misschien wel voor het eerst, dat het leven soms niet eerlijk is en leuk.
Liefde
De jongeren hebben partners. Ook zij maken iets mee dat zo heftig is en confronterend. En dan zien hoe die jonge mensen er blijven voor elkaar en elkaar steunen. En dan de ouders, zussen en broertjes. Wat een zware tijden maken ze mee, maar ook wat een mooie tijden maken ze mee. Dichterbij elkaar kun je bijna niet komen.
Met tranen in de ogen kijken we mee in levens die verloren gaan. En zoals altijd met dood en afscheid nemen, brengt het mij terug naar de basis van nietig zijn en klein. Maar ook bij de grote vragen over het waarom en waarvoor.
Gerianne gelooft in het wederzien van mensen, een leven na de dood zonder pijn en frustratie.
Ik bid, heel soms doe ik dat, dat het er allemaal is voor haar. Een wereld waar wij niets van weten.