Wie kent ze niet? Wie heeft ze niet? Voor hoeveel moesten we ook weer boodschappen doen om een ‘gratis’ messenset te verkrijgen? Eens even kijken: om een volle spaarkaart te hebben moet je vijfhonderd euro boodschappen halen. Voor het complete messenblok heb je zeven kaarten nodig. Totaal dus 3500 euro aan boodschappen. Per item betaal je gemiddeld zo’n 5 euro bij dus dat messenblok… daar heb je echt voor gewerkt. Daarvoor heb je zelfs om zegels gebedeld en ben je van je principes afgegleden nog voordat ze je houvast boden.
Het lullige is dat als je dat blok eenmaal hebt, je het ook compleet wil hebben. Stel je een postzegelalbum voor (ja, ouderwets) en in het midden ontbreekt één zegel? Die moet je hebben.
Zo verging het mij met mijn messenblok. Nu ben ik compleet. Maar wat blijkt? Zodra je het messenblok in gebruik neemt komt het maar zelden voor dat het nog compleet is want je gebruikt de messen. En een mes belandt voor even in de afwasmachine en de plek in het messenblok blijft leeg. En dan besef je dat het dus meer ging om het ‘mooi vinden staan’ dan ‘fijn om te gebruiken’. En dan val je jezelf zo tegen. Moet je ineens weer denken aan het serviesgoed van je oma achter glas. Hebben was belangrijker dan gebruiken. Dat was zonde.
Dat heb ik nu ook een beetje. Zonde om te gebruiken want het beeld is niet meer compleet. Dan kan je een tweede set aanschaffen om het gat elke keer op te vullen maar ja, …
Kortom, de messenset heeft mij vlijmscherp laten weten hoe vreselijk onbenullig ik bezig kan zijn. En een geld dat dat kost!