Menschen, menschen

Wat is er leuker, fijner, interessanter en pleasanter dan mensen te bekijken die langs lopen terwijl je zelf vrij relaxt achter een glaasje van ’t’een en ander’ zit? Bijna niets. In Valkenburg was het dit afgelopen weekend nog vrij druk. We konden een plaatsje bemachtigen en keken onze ogen uit.

Wat zijn er toch veel van ons soort. En hoe verschillend zijn we wel niet van elkaar. Het leuke van Valkenburg is dat mensen minstens twee keer langs komen, heen en terug. Je kan namelijk geen andere kant op. Dus wil je eens gaan kijken waar je gaat eten dan loop je heen, dan loop je weer terug en dan pas de derde keer neem je het besluit.

Uiterlijk

Terraskijkers mogen gewoon alleen maar op uiterlijk beoordelen. Er is geen tijd voor een nadere kennismaking dus we hoeven ons ook niet te houden aan allerlei beleefdheidsonzin zoals ‘misschien is ‘ie best aardig’ of ‘ze zal toch iets hebben’. We mogen ongegeneerd fluisteren wat we denken in de wetenschap dat we zelf ooit weer dat terrasje af komen en beoordeeld zullen worden. Ik wil het niet weten.

ANWB stellen

Ik heb eerder geschreven over echtparen die in dezelfde kleding (M/V) lopen maar dat bedoel ik nu niet. Wist je dat echtparen ook op elkaar gaan lijken? Of er liepen allemaal broers met hun zussen hand in hand door het gezellige straatje. Baasjes gaan op hun honden lijken, mannen op hun vrouwen of andersom. Stiekem zou ik best op mijn hond willen lijken. Zij krijgt meer complimenten op één dag dan ik in mijn hele, lange leven heb mogen ontvangen.

Maar wat een trainingspakken, dikke buiken, dunne billen, schele ogen, grote neuzen, strakke shirtjes, blauwe ogen, bruine ogen, grote borsten, hangborsten, botoxlippen, hoge hakken, wielrenbroekjes, wielrenbroekjes met hele dikke buiken, kinderen als miniatuurtjes van hun ouders, mannengroepen, vrouwengroepen, moeders en dochters, vaders en vriendinnen, verliefden, verlepten, verlaten mensen.

Vertrekken

Als we opstaan omdat we toch uiteindelijk daar niet kunnen blijven zitten, vervrouwen we ons. Staan rechtop, buiken in en lopen langs de overvolle terrassen met de ogen op ver gericht. Vooral niet kijken wie er naar ons kijken. Niet proberen de blikken te vangen om te vermoeden wat ze tegen elkaar fluisteren. Dat kan nooit veel soeps zijn. We weten er alles van.