Dat willen ze. Dat we weer respect krijgen voor de sterke arm op straat.
En ik ben voor. Ik ben echt voor. Dat er weer van die grote mannen lopen, met dat korte haar, met die rimpels in het gelaat die wijzen op levenswijsheid. Die je ‘oom’ wilt noemen.
Respect begint van binnen uit. Teveel agenten ken ik die ik nog niet als krantenjongen aan de deur wil hebben. Jongetjes zijn het, die teveel drinken en stoer doen. Met wapens willen spelen en mijn god, dat mogen ze ook. Jongetjes die nooit geleerd hebben man te worden. Idealen te hebben. Ergens in te geloven. Daar kunnen zij niets aan doen. Dat was die generatie die alles al had en ook niets meer te wensen had.
En daar moeten wij weer in geloven? Die pet past er maar een paar.