Lig je heerlijk op je strandbedje, komen ze langs. De strandverkopers. Doeken, tassen, sieraden en niet te vergeten de massage.
Voor de massage ‘on the beach’ is een legertje Chinezen ingevlogen. De hele familie Masseur wisselt elkaar om de minuut af.
Héllo Massāgè
in het begin schudt je nog beleefd je hoofd. ‘No thank you’. De tweede keer zeg je alleen ‘no’. Na tweehonderdvierenveertig keer houd je je slapend. Maar je slaapt helemaal niet want van links en rechts besluipen ze je. Hun ‘unique sellingpoint’ is de uitspraak van de strandmantra. “Massage yes? Massage yess? of ‘Massagè’, waarbij het woord gezongen wordt in drie verschillende noten.
Cola, fanta, pretty lady
Er zijn twee colamannetjes. De ene roept zijn hele hebben en houwen in een lange zin, zo snel dat je zelf naar adem hapt. De ander roept tussen zijn fanta en coladingen, wat hij ziet. ‘Cola, fanta, oh the lady is stille sleeping, icecreams’. Hij staat voor me en zegt ‘English people are the best’. Ik verontschuldig me voor mijn niet Engels-zijn.
‘Where you from?’
‘We are Dutch’.
‘Oh, Dutch people are even better’. Ik lach.
Agressie
Als we teruglopen staat er een donkere jongen, zijn handel hangt treurig rond zijn arm. Verveeld en met een agressieve blik turft hij de rijke toeristen. En ik begrijp zijn woede. Hij vangt mijn blik, hij staat op en beveelt ‘you, come here’. Ik kom helemaal niet here. Zijn boze blik is niet echt uitnodigend.
De man naast hem speelt voor de zoveelste keer ‘I did it my way’ op zijn accordeon. En bij al die vrouwen en mannen die zwoegen door het hete zand vraag ik me af wat ze hadden gedaan als ze het op hun manier hadden kunnen doen.