(mijn blog voor 2 dagen, dus je kan het ook morgen lezen :-))
Mart Smeets. Kan het nog? Kan hij nog? Ook mijn irritatiegrens wordt soms bereikt maar nog steeds wint mijn bewondering voor deze man het. Ja, hij is arrogant, geslepen, cynisch, zelfvoldaan en zeker de laatste tijd, toch wat belegen. Maar hij kan als geen ander een sfeer neerzetten.
Waar Van Gelder faalde tijdens het Europees voebal debacle, deed Mart het tijdens de Tour weer ’the old fasion way’. Een plaatje, een praatje met een sfeer die hij zo goed weet te treffen.
Ook tijdens deze Olympische Spelen zie en hoor ik hem graag. Het is vooral zijn geestdrift waar geen eind aan lijkt te komen. Zijn bewondering voor atleten die hij niet onder stoelen of banken steekt, zijn toon, zijn quasi ontwetendheid.
Ik heb het graag en ik krijg bijna het gevoel dat ik me daarvoor moet verontschuldigen. Maar dat doe ik niet.
Mart mag van mij nog een tijdje. Is hij eigenlijk al een keer zomergast geweest? Aanstaande zondag kijk ik er weer naar uit.