Chavela Vargas en Frida Kahlo
Op de een of andere manier kwam ik haar googelend tegen: Chavela Vargas. Heel vaag zegt het me iets maar niet veel. Ik zoek verder, ik luister en lees en raak in de ban en onder de indruk van deze vrouw.
Dick Hovenga schrijft: Chavela werd in Mexico de koningin van de rancheras genoemd, en ze was een heldin. Met meer dan 80 albums op haar naam is ze een ware legende geworden.
De zangeres hernoemde zichzelf in 1942 Chavela. ‘A bull came out to charge against life, goring and kicking. I would fight like a bull and march on’, zoals ze het zelf ooit gezegd heeft. Haar recalcitrante aard deed haar in de rancheros belanden, een Mexicaanse macho muziekstijl die vooral door mannen werd beheerst. Zij maakte daar een geheel eigen versie van met teruggeschroefde ritmes en andersoortige teksten en creëerde daarmee haar eigen(wijze) wereld. De wereld waarin zij leefde en waar machismo en homofobie (Vargas was lesbisch) normaal leek stond zij op de barricaden met haar gitaar en stem.
Meest macha van alle macho’s
Vooral haar verschijning viel destijds op: ze doorbrak het stereotype van de in hoepeljurk heupwiegende ranchera-zangeres en verscheen in broek op het podium. Sterk, eigenzinnig en serieus.
Ze stripte de Mexicaanse muziek van zijn kenmerkende vrolijkheid en keerde zich naar de gewonde ziel van haar land.
Dat ze op vrouwen viel, speelde destijds in haar openbare leven noodgedwongen geen rol. Ze was ‘het meest macha van alle machos’ en velen leken best te weten dat de grote liefde die ze eens bezong in werkelijkheid Frida Kahlo was, maar Vargas zou in het homo-onvriendelijke Mexico pas als 81-jarige haar seksualiteit publiekelijk omarmen.
Hoe meer ik over haar lees hoe meer ik haar bewonder. Om haar moed, om haar eenzaamheid. Ik ben gaan downloaden en luister met ontroering naar een gekwetste vrouw. Ik wilde het gewoon even delen.