Gisteravond waren we bij een concert van Marco Borsato in het Paard. Een begrip in Den Haag en daar buiten. Borsato doet naast zijn grote ziggo-concerten ook een aantal kleinere theaters aan en daar ben ik wel voor te porren. Ik heb me voorgenomen nooit meer naar megaconcerten te gaan omdat dikwijls ik daar ook naar een televisiescherm zit te staren. Maar gisteravond was uniek, zo dichtbij en zo intiem. Ik ben onder de indruk geraakt van de man, hoe hij zelf geniet en geniet van mooie momenten van zijn bandleden. Hoe hij contact maakt met publiek en een statement durft te maken. Iemand die vanuit zijn hart vertelt en echt is. Regelmatig kijkt Marco zijn publiek aan en als hij iemand herkent laat hij dat merken. Dat is leuk voor zijn fans, denk ik.
Voor mij staan twee echte. Fans bedoel ik. Mijn eerste contact met de vrouw gaat ongevraagd over het toilet, dat zij weet waar het is, ’trap op en dan naar links’. Ik bedank haar. Ze loenst en kijkt continue achterom en ik weet haar blik op mij gevestigd. Ze staat wijdbeens en wijdarms om het plekje van haar partner te beschermen die even weg is. Haar dikke kont naar achter gestoken en ik zie nog net een oranje randje van haar onderbroek. Zij zijn echte fans, volgen Marco overal. Hadden al vanaf vier uur voor de deur gestaan. Er stonden er zelfs al om 11.00 uur. Ik geneer me een beetje omdat wij gewoon een uur van te voren zijn vertrokken en via een gelukkige omstandigheid ook een hele goede plek hebben. Elke keer als Marco Borsato richting ons kijkt of dichterbij komt zwaait zij enthousiast naar hem. ‘Marco, hier, hier’. Marco blijft in verwondering van zijn enthousiaste publiek en ziet haar niet of doet of hij haar niet ziet. De hele crew wordt door haar geroepen maar niemand zwaait terug.
Ik kan me dat zo voorstellen. Ik denk dat Borsato het niet expres niet ziet. Maar ik zou dat wel hebben. Ik ben niet zo geduldig. De vrouw vraagt of ik ook lid ben van de fanclub. Ik weet ineens waarom ik nooit lid ben geweest van welke fanclub dan ook.
1 reactie
Woow An, wat – voor jou – harde blog over die fan.