In de Varagids is een vaste rubriek, genaamd Buis en Haard. Daarin vaak een foto van de woonkamer van een min of meer bekende Nederlander en een interview over televisiegedrag.
Dit keer Kempi en zijn moeder Chay. (De een is een rapper en de ander is de moeder van de rap…)
De moeder zegt dat ze altijd naar Spoorloos kijkt en vroeger tegen de kinderen zei: ‘hup naar bed, mama moet zo gaan huilen’. Ze zegt niet: ‘Mama moet zo Spoorloos kijken’, nee ze gaat huilen. Waarom? Omdat ze dat weet van te voren. Ik vind dat echt een opvallende uitspraak. Weten waarom je televisie kijkt. Ik bedacht er nog een paar.
Je gaat voetbal kijken, Nederlands elftal:
‘Hup, naar bed, mama moet zich ergeren’.
Je gaat de talkshow bekijken van Knevel
‘Hup, naar bed, mama moet gillen’.
Je gaat naar de uitslagen kijken van de verkiezingen
‘Hup, naar bed, mama moet gooien’.
Je gaat naar de maanden durende kabinetsformatie kijken
‘Hup naar bed voor een dag of wat. Mama moet gaan lachen.’