Maarten van Roozendaal

Gisteren overleed Maarten van Roozendaal. Soms sterven er ‘bekende’ mensen die mij helemaal niet kennen maar waar ik me toch heel triest over voel, omdat zij iets met mij hebben gedaan. Ik heb zeker vijftien jaar geleden zijn shows bezocht. Puur, hartstochtelijk, ruw, grof, eerlijk, mooi, lelijk. Dat was het allemaal. Een grote, slungelachtige man met zijn sigaretje en een leven getekend op zijn gezicht. Harkend en slaand op de piano, schreeuwend, spugend, intens, ingetogen. Het was er allemaal.

Dit is een van zijn bekendste teksten. Hier kan je het zien en horen, maar hieronder staat de tekst. Jezus, Maarten, wat zonde.

Leg een steen onder je kussen
Brand voor mijn part een kaars
Slacht een lam
Maar red mij niet

Zet een rare muts op
Duw briefjes in een muur
Voorspel de toekomst
Maar red mij niet

Laat je baard staan
Ach man, laat je baard staan
Red mij niet

Trek een jurk aan
Ach man, trek een mooie paarse jurk aan
Maar red mij niet

Restaureer je kerk
Stuur je kinderen ten oorlog
Lees handen tot je blind bent
Maar red mij niet

Slik vitaminen tegen kanker
Was je handen in vuur
Versier je voorhoofd met een stip
Maar red mij niet

Jouw hemel
is voor mij de hel
Een hemel met jou
Is de hel voor mij

Richt je billen naar het westen
Zeg dagenlang hetzelfde woord
Laat je bevrijden door een UFO
Maar red mij niet

Loop met fakkels door de straten
Zeg dat het lukt als je maar wilt
Ga op je knieën tot ze blauw zien
Maar red mij niet

Laat mij in mijn zeven sloten
Laat mij de draad volslagen kwijt
Aan gezelligheid ten onder
Richting eindeloze tijd

Uit volle borst op weg naar nergens
Zonder reden zonder doel
Met m’n zeden en m’n zonden
En mijn angstig voorgevoel
Laat mij mijn kont tegen de krib
Laat mij dit goddeloze lied
Hef jij je handen maar ten hemel
Maar red mij niet