Ik loop al dagen met dit woord rond. Hoe schrijf je het, kent iedereen het woord en het gevoel?
Ik zoek het op en kijk, het bestaat nog echt ook. Een leuk rijmerig klinkend woordje.
Ludduvuddu betekent liefdesverdriet. Niet die hele erge volwassen pijn maar het licht aangenaam, humoristisch, niet serieus te nemen liefdesverdriet van een kind. Zeg tot een leeftijd van 14 jaar. Dan heb je geen liefdesverdriet maar ludduvuddu. Let wel, dat zegt de volwassene.
‘Laat haar maar, ze heeft ludduvuddu’. Dan volgt er een vette knipoog en een kneepje in de wang.
En het is gewoon niet waar. Ludduvuddu is net zo erg. Ik herinner me de vriendjes van school, het verkering hebben, het overgaan, het over zijn, het alleen zijn, het huilen, de wraakgevoelens en de jaloezie.
Ik herinner me het heel goed.
Ik zie ze nog voor me: Fransje, Henkie, Hugo, Clemens, Jack… Schattige jongetjes uit mijn zesde klas lagere school waar ik verliefd op was of werd. Niet tegelijk hoor, trouwens.
Ik herinner me hoe ik tijdens een schoolpauze op het schoolplein met zijn kam, de haren van Clemens kamde. Een ongekend intiem genoegen. Tot zijn moeder kwam.
Ze rukte de kam uit mijn handen, duwde me opzij en zei: ‘Dat kan ‘ie zelf wel, daar heeft ‘ie jou niet voor nodig’.
Nog voel ik de schaamte van toen, het betrapt worden op een gevoel dat niet bestemd was voor de buitenwereld.
Haren kammen was serieuze shit in die tijd 🙂