Loslaten

Volgens mij leer ik het nooit. Loslaten. Pfff en laten gaan.
Ik doe alsof. Spreek flinke woorden in krachtige zinnen.
Knik en trek mijn schouders recht.
En lig wakker.
Malend. En ik weet dat malen niets met constructieve gedachten heeft te maken.
Eigenlijk weet ik alles.
Maar ik voel ook alles. En als ik van mensen houd, wil ik het leed van hen overnemen.
Alsof ik het allemaal aan kan en zij niet.
Maar wat als zij het ook aankunnen?