Deze week kregen we een aardige verrassing van het waterbedrijf. Een naheffing van duizend euro. Oeps. Ergens stroomt water welwillend de aarde in. Maar waar en waar vandaan? Loodgieter gezocht en bij toeval eentje gevonden via een kluswebsite. De man gaf een goede tip, dus ik ging akkoord met de offerte. Daarbij stond nadrukkelijk dat ik inderdaad AKKOORD was gegaan. De goede man kon twee dagen later komen. Eigenlijk te laat maar ja, ik was AKKOORD gegaan. Gistermiddag vrij genomen en rond twee uur belt de man op om te zeggen dat hij het niet gaat redden. Wij niet blij. Dat het water al in de kruipruimte stond maakte geen indruk. Hij had een eenmansbedrijfje en maar twee paar handen en water in de kruipruimte? Moest ‘ie soms kaplaarzen om z’n nek hangen, hahahaha. Toen we uitgelachen waren hebben we hem verteld dat we op zoek gingen naar een ander. Dat viel niet mee maar eindelijk kwam er aan het eind van de dag een loodgieter langs. Haagser dan haags kan niet.
De man had kruippak, laarzen, lampen bij zich en kreunde soms alleen maar om met ons mee te leven. Want dat lek zit ergens achter, zodat er muurtjes gaan sneuvelen. Een vakidioot deze man. Want ondanks dat hij vandaag het echte werk komt doen bleef hij maar mompelen over eventuele oorzaken. Ging ‘ie weer het kruipgat in om liggend op het water de boel te inspecteren. ‘Ik kan maar niet ophouden’, verontschuldigde hij zich.
Eén moment gaf hij me een hand omdat we ineens beide dachten dat Dunea de schuldige was. Dat bleek helaas toch niet zo te zijn. Maar die handdruk voelde als een high-five, een delen in ongemak.
Vandaag komt onze loodgieter weer langs en wij zitten nu al klaar met koffie.