Terwijl partijen al maanden bezig zijn een coalitie te formeren is er één man die eindelijk zijn handen vrij heeft. Lodewijk Asscher lijkt zich hervonden te hebben. Hij is losser en steviger dan ooit. Zelfs zijn haar zit anders.
Boos
Rutte is boos, Buma is boos en de Christen Unie is aangedaan. Want dwars door de onderhandelingen heen slaat Lodewijk ineens een andere kant op. De timing is perfect want ‘ze’ gaan het niet redden om voor september een nieuwe begroting klaar te hebben. En als ‘ze’ het niet gaan redden dan is de begroting een taak die nog hoort bij het demissionaire kabinet. Dus ook bij Lodewijk. En Lodewijk wil meer geld voor onderwijs en voor de onderbetaalde en ondergewaardeerde onderwijzers.
Not done
En iedereen vindt er iets aan. ‘Dat doe je niet’, ‘not done’ zegt Wiegel, ‘niet netjes’ zegt Segers. Maar eens is de eerste keer want nergens staat dat het niet mag. De PvdA heeft veel ingeleverd. Heeft de prijs betaald waar een lachende Rutte mee weg kwam. Lodewijk Asscher heeft niets te verliezen. En als het onderwijs daarbij mee kan scoren… mijn zegen heeft ‘ie.
Zalm
Zalm gaat met de heren aan de slag als informateur en zal haast moeten maken. Welke strategieën zullen ze gebruiken? Wie gaat met de onderwijs-eer strijken? D66 wrijft zich in de handen en wacht af. En Lodewijk trekt zijn stropdas nog wat losser. Hij is vrij, een vrij man. Hij lacht en springt bijna in het mijnenveld dat dit keer niet voor hem bedoeld is.
Ethische kwesties
Ethische kwesties worden maar even buiten de onderhandelingen gehouden. Want dan komen ‘ze’ er niet uit. Onderwijs is zo langzaamaan een ethische kwestie geworden of dat zou het moeten zijn.
Onze kinderen en uiteindelijk ook wij, zijn er afhankelijk van.