‘Liefde is’ van Sofie Hildebrand bestaat uit vijf afleveringen die gaan over alle aspecten van de liefde. De mooie maar ook de minder mooie kanten. Ik werd er door geraakt. De eerste aflevering gaat over verliefdheid. De psychiater verbonden aan de serie zegt hierover: verliefdheid is gekmakend.
Er zijn twee verhalen. De man die zijn vrouw na vijftig jaar huwelijk verlaat en verliefd wordt op de nieuwe liefde in zijn leven. En de vrouw die man en vier jonge kinderen verlaat om met haar nieuwe liefde in het diepe te springen.
Moed, moet of overmoed?
Hoeveel mensen hebben de moed om werkelijk hun hart te volgen en is het wel moed, vraag ik me nu af. Bij de vrouw die verliefd wordt is er geen sprake van moed maar van een voldongen feit. Ze moet gaan. Ze laat werkelijk alles achter waarbij elke vorm van logica ontbreekt. Alsof er geen andere weg is dan die weg. We zien haar man en kinderen, de pijn, de gekwetstheid, de wanhoop. Uiteindelijk vindt de vrouw de weg weer terug naar haar gezin maar vooral naar zichzelf. Maar de weg terug is pijnlijk voor iedereen. Beschadigd en gebutst voor het leven. Verliefdheid is soms pikzwart.
Oud en onwijs
De knappe, oude man die zijn vrouw verlaat. Vijftig jaar huwelijk wordt afgesloten anders dan verwacht. Ik vind het moedig en pijnlijk tegelijk. Er is er eentje die achterblijft en die vertrouwd was met een huwelijk dat jarenlang doorsudderde naar dat nog wel te verteren was. Totdat hij ging.
Hij ging en wordt verliefd op een andere oudere dame, een leuke vrouw. De verliefdheid spat er van af. Na hele korte tijd zijn ze samen gaan wonen want geen tijd te verliezen. Een mooi inkijkje in de wonderen van de liefde. Wonderen met een zwart randje.
(Ver)oordelen
Ik heb in mijn eigen leven meegemaakt hoe het kan gaan met liefde. Hoe zwart en rauw, hoe zacht en teder. Ik heb ook mensen gekend die volgens velen van het padje af waren, domme keuzes maakte. Maar wat ik al snel doorhad is dat oordelen niet aan ons is. Er is geen goed of slecht. Er is liefde in al zijn facetten. En soms moet iets doorleefd, doorvoeld en geleefd worden tot het randje. Tot het niet donkerder kan worden. Neem nou J. hij was zo verliefd. En alle tegens werden voors, alles kon en zou kunnen. In zijn ogen zag ik het noodlot van de liefde. En ook dan moet je soms iemand troosten. Want uiteindelijk weet ik het ook niet beter.