Op de opleiding Schrijfdocent spraken we over dagboeken. De docent vroeg wie er allemaal een dagboek bijhielden vroeger en nu misschien ook nog wel. Vele vrouwenvingers gingen omhoog. De mijne ook.
Toch was ik niet de dagboekenschrijver zoals heel veel jonge meisjes waren. Zij schreven vooral over verliefdheden, jongensnamen, verlangens, wensen, gekkigheden. Mijn dagboeken waren van een andere orde. Niet leuker trouwens. Ik weet van mijn oudste zus M dat haar agenda’s van vroeger volstonden met hartjes en pijltjes en kusjes voor… haar dagboek heb ik nooit gelezen maar ik vermoed dat daarin ook de liefde hoogtij vierde.
Ouder
Ik herinner me niet dat ik als jong meisje dagboeken schreef. Ik schreef wel verhalen want ik werd schrijfster. Ik begon pas met een dagboek toen ik het leven niet leuk meer vond en het leven mij niet leuk genoeg vond. Dramatische teksten, vragen, filosofische levensvragen. De ene bladzijde nog treuriger en wanhopiger dan de andere. Deze periode heeft veel lange jaren geduurd dus ik had op een gegeven moment een flinke stapel wanhoop liggen.
Vriendin
Ik weet dat ik destijds een vriendin heb gevraagd dat, als ik er ineens niet meer mocht zijn, zij mijn dagboeken moest vernietigen. Ik wilde mijn familie het leed besparen van het lezen van al die teksten. Van al die openhartigheden die mijn kwetsbaarheid blootlegden. Niemand mocht dat lezen. Uiteindelijk heb ik er voor gekozen om ze, tijdens de opleiding tot Hypnotherapeut, ritueel te verbranden. Als ik er aan terugdenk voel ik nu nog de opluchting. Ik zag echt namen van mensen omkrullen in de vlammen. Ze waren eindelijk weg.
Geen censuur
Het fijne van een dagboek is dat er geen censuur is. Je mag en kan alles schrijven zonder te denken over mooie zinnen of diepere lagen. Zonder plot ook want de plot ben je zelf. Een vriendin van mij durfde niet in haar dagboek te schrijven wat ze echt dacht of voelde uit angst dat het gelezen zou worden, dus schreef zij alles mooier dan het was. Dan heb je alleen nog maar je eigen ziel om eerlijk te zijn en alles te onthouden.
Toen het leven weer mooi werd ben ik gestopt met schrijven. Omdat er toen eindelijk tijd was om te leven.
[fbcomments]