Ze laten hun hondje uit op de scooter. Blaffend rennen de honden, volgens mij heeft iedere Griek een hond, achter hun baasje aan. Het is niet zo druk op de weg dat het gevaarlijk is.
Overal liggen honden, moe van het warme weer met een lobbige uitdrukking in de ogen alsof ze ouzo drinken in plaats van water. En wie weet! Nergens trouwens zoveel ouzo gezien als op Lesbos, op planken staan wel dertig of meer merken ouzo. Ik besluit de ouzo, ouzo te laten en het maar bij de wijn te laten.
Naast de vele honden sterft het er natuurlijk ook van de katten. Miauwend lopen ze langs je tafel in de hoop eten te krijgen. Dat lukt meestal.
De Grieken hier zijn aardig. Vriendelijke mensen op een heel mooi eiland. Misschien wel het mooiste Griekse eiland dat ik gezien heb. Van overweldigend groen naar de robuuste droge dorheid aan de andere kant van het eiland. Nergens rommel. Ik zie vrouwen stoepjes vegen alsof het leven er van afhangt. De enorme wind blaast op het zelfde moment alles weer terug: de kringloop van stoffig zand. En het zonder nut werk uitvoeren, komt ook elke dag weer terug.
Leven als een Griek op Lesbos
vorige blog