Gisteren een feestje om twee verjaardagen te vieren. Soms worden feestjes vanzelf leuk. Dan is het weer goed, zijn de gasten lief en grappig, zijn de hapjes heerlijk en schijnt het zonnetje. Dat was gisteren zo.
Het leukst was wel dat enige tijd twee mannen, niet eens gay :-), samen stonden te dansen op muziek van enige tijd geleden. Dan druk ik me voorzichtig uit. Een ongecompliceerd samenzijn. Dat was niet zo voor onze honden, Bas en Koda.
Bas was te gast en moest zich ook zo gedragen vond Koda. Ze werden uitgelaten en bij het naar binnen gaan had Bas het gore lef om als eerste het hekje binnen te stappen. Mooi niet! Koda, The Queen, liet hem fijntjes weten dat hij, ja, welkom is maar ook zijn plaats moet weten. Met een opgeheven hoofd en een arrogante zwaai van haar prachtige opgeheven staart, loopt ze hem voorbij. Als even later Bas een bal vindt die niet van hem is, is het mis. Ze hangen in elkaars nek en piepen, janken alsof de wereld vergaat. Vriendin waagt haar leven om de twee vechtjassen uit elkaar te halen.
De honden gedragen zich niet vreemd. Eigenlijk is het heel logisch. Als jij te gast bent bij een ander houd je je aan andere regels. Dan doe je niet zomaar de kast open of gaat achter de computer zitten van je gastvrouw. Wat wij mensen hebben afgeleerd is om daar iets van te zeggen want: ‘ja, herrie, ja, boos, ja ruzie, ja, laat maar.’
Honden zeggen het gewoon. ‘Ken je plaats’.
2 reacties
Nlauwe is overigens blauwe. Voor het geval iedereen Google afstruint naar de betekenis van nlauwe.
Ik zeg zo vaak ‘Ken je plaats’ tegen Maris, maar eindig altijd aan de ontvangende kant van een nlauwe schouder. Inmiddels ken ik mijn plek…
[geintje natuurlijk]