Gisteravond was Ayaan Hirsi Ali te gast bij Pauw om haar nieuwe boek ‘Ketters’ te promoten. Zij noemt zichzelf ketter omdat ze moslims adviseert op zoek te gaan naar een andere God. Daar komt ze nu een beetje van terug omdat ze is gaan geloven in een verandering van binnen uit. Van die groep moslims die zich niet laten sturen door IS. Maar daar wil ik het eigenlijk niet over hebben. Luisterend naar de zorgvuldige wijze waarop ze in het Nederlands probeert te duiden waar het volgens haar om draait, denkt ik: wat een moedige vrouw. Wat je ook van haar denkt en vindt, ze staat ergens voor en haar leven staat in het teken van die missie. Ze zet haar leven zelfs op het spel.
Vaker zien we voorbeelden van vrouwen en mannen die zo erg geloven in een groter doel buiten zichzelf, dat ze in staat zijn zichzelf weg te cijferen. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik heb dat doel niet.
Stel dat ik het moment gemist heb in mijn leven toen dat doel zich openbaarde en ik misschien net even bezig was met depressief of gelukkig zijn? Dat ik geroepen ben en het niet gehoord heb? Dat ik er even niet was? Aan de andere kant weet ik maar al te goed dat niet elk hoger doel een juist of menslievend doel is. Daar zien we net zoveel voorbeelden van helaas.
Toch mis ik dat soms dat grotere doel. Heb je kinderen dan kun je je nog laten afleiden door de gedachte dat te tenminste voor hen zorgt en verantwoordelijk bent maar ook daar komt een keer een eind aan. Ik weet dat een ‘goed mens zijn’ ook in het klein kan maar wat lastig is het om bij die les te blijven.
Gisteren schreef ik over Bed, Bad, Brood.
Mijn thema vandaag is Lef, Lief, Leven.