Gisteravond werd er in een nieuwsprogamma aandacht besteed aan het kussen door volwassenen op kindermondjes. Mag dat wel of mag dat niet? Net zoals altijd zijn de meningen verdeeld. De een vindt het vies als een opa de kleinzoon op de mond kust, de ander glimlacht vertederd.
Iemand zei: ‘de kus op de lippen is voor geliefden’. Dat is nogal een stelling. ‘De tong is voor geliefden’, zou ik zeggen, hoewel daar tegenwoordig ook zeer ruimdenkend mee wordt omgegaan en eerlijk gezegd zal het mij een worst zijn. Een kus op de lippen is bij mij voor intimi, en wie dat zijn, ja, dat ligt er maar aan. Een ding is zeker, kinderen horen niet bij intimi omdat dat een zekere vorm van gelijkwaardigheid vereist.
Waarom?
Het onbezoedelde kindermondje, de vieze baardige man?
Het onbezoedelde kindermondje en de oude, zure tante?
En mijn god, ik ben een oude tante, niet zuur, maar toch. Mijn familie is gezegend met prachtige kleine mensjes en ik ben er gek op. Ik geniet als ze met uitgestrekte armpjes op me af lopen en willen knuffelen. Maar die kus op de lippen… ik weet het niet.
Kinderen zijn zich nergens van bewust. Die geven gewoon een kusje zoals ze dat geleerd hebben. Gisteren werd er een filmpje getoond van een meisje en een jongetje die elkaar op de mond kusten. Het jongetje, hooguit vijf jaar oud, komt niet meer bij. ‘We kusten op de lippen, we deden het’. Wie heeft dit ingefluisterd bij die jongen… alsof het de daad zelf was. Als deze jongen ooit volwassen wordt zal hij nooit meer onbevangen de mond van een peuter kunnen zoenen en hij moet dat dan ook maar niet doen.
Het zijn niet de daden maar het zijn de gedachten die schadelijk kunnen zijn. En daar zijn we allemaal zelf verantwoordelijk voor. Ik ben benieuwd wat jullie vinden?
1 reactie
Ik merk nu dat het net lijkt alsof ik ’tegen’ ben. Dat is niet zo. Hetzelfde als Jona schrijft: ik lig er echt niet wakker van. Maar kan me voorstellen dat ouders dat niet zo prettig vinden. Dan hoop ik dat ze dat zeggen.