Wij hebben zo ons zaterdagochtendritueel. Schoonmaken. Vriendin boven, ik beneden. De keuken is beneden. Het ziet er weer lekker opgeruimd uit. De koffiemachine knippert al weken met een vervelend rood lampje en wil me iets vertellen. Ontkalken roept ‘ie. Ik versta geen koffie.
Vriendin vindt een half uur wachten op een kopje koffie te lang duren. In plaats van twee forse stralen, druppelt er nu slechts door één gaatje nog wat koffie in het kopje. Ontkalken is geen vraag meer maar een opdracht.
Handleiding
Handleiding moeten we hebben. Niet gevonden. Googelen dus. Maar alleen ‘philips’ werkt niet. Nummer, model… staat niet op het apparaat. Na laatje vier te hebben geleegd komt dan toch gelukkig de handleiding te voorschijn. Na een half uurtje is het klaar te zijn maar het straaltje blijft even miezerig. Misschien moet ik de zetgroep eens onder handen nemen? Zetgroep: druk op ‘push’ en trek de zetgroep eruit. Het werkt. Wow, wat een koffieprut, aangekoekt aan iets wat olie lijkt. Een blik in het interne gedeelte geeft ook geen opgeruimd gevoel. Inmiddels is mijn opgeruimde keuken bezaaid met koffiebonen en prut.
Met een routineachtig gebaar als was ik een koffiemachinemonteur, schuif ik de zetgroep weer terug op zijn plaats. Stekker er in en afwachten. Het blijft verdacht lang stil. Totdat er een oorverdovend geluid uit het apparaat komt. Snel de stekker eruit en ‘push en trek’ opnieuw. Maar er is geen beweging meer in te krijgen. De zetgroep zit muurvast. Mijn voorzichtig getrek bereik ik niets. Ik voel aan alles in mijn lijf dat we nog maar een paar tellen af zijn van de hardhandige methode, en in mijn geval, levert dat nooit iets goed op. Eerst maar even zitten dus. Zonder koffie.
Wondertje
Als door een wonder werkt het ‘push en trek voorzichtig-gedeelte’ nu ineens wel. Opnieuw volg ik de instructies. Ik heb een wit dingetje nodig die bij het apparaat geleverd werd. Een wit dingetje… in het waterreservoir. In la vijf ligt het witte dingetje. En we hebben de officiele ontkalker nodig van het apparaat. Dat hebben we niet. Vriendin trekt er op uit.
Om een langer, vettig, prutterig verhaal kort te houden. Aan het eind van de middag hadden we koffie en is de keuken weer aan kant.
Als we ’s avonds aan vrienden vragen wat ze willen: koffie, cappuccino, espresso, latte, lungo klinkt dat alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Maar wij weten beter.