Koningsdag

Morgen is het weer zover: Prinsjesdag. Ik weet niet waar men meer naar uitkijkt, de besluiten van onze regering of ‘hoe hij ’t doet’. Koning Willem Alexander zal morgen voor het eerst spreken op Prinsjesdag. Wat een spanning zal dat geven. Dat moet toch wel? Kan je koning zijn of niet, de hele natie kijkt hoe jij je woorden naar buitenbrengt, of je geen aanleiding geeft tot de zoveelste persiflage, of je hakkelt, moeilijke woorden kan uitspreken, hoe je kijkt, of je mond hangt, of je haar goed zit, hoe je vrouw naast je zit en haar best doet niet op te vallen. Dat zal nog niet meevallen. Ik gun hem de dag van zijn leven. Dat hij vanuit zijn hart kan spreken een boodschap die niet uit zijn hart komt maar uit de reageerbuisjes van Rutte en en Samsom.

De mannen die dachten het even te flikken. Het gaat niet goed. Nederland is boos hoorde ik. Eerst werd ik dààr boos over. Natuurlijk wil niemand bezuinigen maar iemand moet het doen. Maar nu, ik weet het ook niet meer. Ik hoor alleen maar economen die zeggen dat dit niet de weg is. Geef mij 3 economen die zeggen dat Rutte het juiste doet… geef mij er 2? Enzovoort.

Morgen opnieuw een zure dag in zuur Nederland. Laten we boos worden, met z’n allen. Eindelijk weer eens ergens voor staan. Trek oranje kleren aan en verzamel op het Binnenhof. En als het regent ook.

Laat een reactie achter

Deel dit met jouw vrienden