We verblijven een paar dagen in het prachtige Saarburg. Kleine koffertjes gepakt, geen koffiebenodigdheden dit keer. Dat nemen we altijd voor niets mee omdat tegenwoordig elk hotel die voorzieningen aanbiedt.
Als de Italiaanse eigenaar onze kamer laat zien, zijn we blij verrast. Ruim, heel ruim. Mooie badkamer, heerlijk bed. Maar. Geen. Koffiebenodigdheden. Ik trek lades open, ruk gordijnen van de muur. Kein wasserkucher.
Moed
Ik houd moed. Achter een glazen spiegeldeur bevindt zich een hele keuken. Aber. Kein.
Ik koop een waterkoker, koffie, zoetjes. Alles om mijn (blog)ochtendrituelen doorgang te verlenen. Vriendin stemt maar al te graag toe: hoe meer koffie bij het ontwaken, hoe langer zij kan blijven slapen. Dat mag wat kosten.
Vanmorgen word ik wakker alsof ik tien jaar onder een kei gelegen heb. Zo ver weg en zo uit mijn doen. De koffie helpt een beetje maar alles wat ik normaal in de vroege ochtend doe: ik heb geen zin en geen moed.
Douche
Doet normaal wonderen, ik stap er onder en ervaar de lekkerste douche ever! Een stort/douchekop waar je met het hele oranje damesteam onder kan staan. Mocht je dat willen.
Volgens mij komt er koffie uit die kraan. Hoppa. Schrijven.