Knippen en buigen binnen de gemeente

Ik werk al heel wat jaren binnen de gemeente. Maar niet lang genoeg om te wennen aan de hiërarchische cultuur die er heerst. Niet alleen bij de gemeente waar ik werk maar bij de meeste gemeenten.
Diverse keren maakte ik bijeenkomsten mee waarbij directeuren van diensten in het bijzijn van de wethouder een project openen of lanceren. Niemand staat zo volkomen op zijn gemak als die wethouder. Ik heb geen beeld van de wethouder op bezoek bij zijn of haar baas. Misschien schrik ik dan ook. Maar ik zie capabele, sterke mannen en vrouwen veranderen in buigende medewerkers zodra de wethouder het woord voert. Wethouders wil is wens. Lijkt het wel.

Ik lees net een verhaal van de gemeente Spijkenisse. Dat liegt er niet om. Medewerkers die anoniem vertellen hoe het er aan toe gaat. Ik ken ook voorbeelden waarbij je mond openvalt. En niemand spreekt. Uit angst?

Die hiërarchie is er trouwens door het hele gemeentelijke apparaat. Bestuurders en voorlichters, communicatieafdelingen en beleidsmakers, managers en directeuren, senioren en junioren, productiemedewerker en producgroepbeheerder.

Wat wij nodig hebben is een soort van Gordon Ramsey. Iemand die komt kijken met een team van ruim voldoende integere mensen die door die gemeente struinen. En hun grote klauwen op zere plekken liggen. We bezuinigen ons rot bij de gemeente. Links en rechts vallen er plekken weg en worden vacatures niet opgevuld want we kunnen het met minder.

Zeker weten dat we het met minder kunnen. Met minder ‘managers’ in ieder geval. Er is geen ruimte voor al die persoonlijke stempeltjes op projecten. Al die eigennamen op taarten en posters. We kunnen maar enkele mensen vereren. En meestal moeten die het verdienen.

Ik heb nog nooit direct te maken gehad met een wethouder dus misschien ben ik ook geen knip voor de neus waard. Maar ik hoop dat ondanks alles, mijn recalcitrante gedrag het wint van de angst. Nog beter, dat mijn gezonde verstand het wint van de angst.

 

1 reactie

HansB 16 januari 2013 at 14:31

Heb geen angst voor een wethouder. Wij hebben er in Rijswijk ook zo een.
Ken je het verhaal van het fietsers- en voetgangerspontje Keereweer over de Vliet bij Delft? (Google) Hij dupeert 130 mensen inclusief schoolkinderen per dag en een pontbaasje. De honden lusten er geen brood van en dan heb ik het nog niet over het parkeerbeleid voor bewoners, nog meer voor bezoekers van de bewoners, rond De Boogaard. Dat is dezelfde arrogante, autoritaire wethouder.

Reply

Laat een reactie achter

Deel dit met jouw vrienden