Liep ik nog stoer rond op Ameland. Wetende dat ik moet boeten voor een wandeling maar zo? We zijn nu vijf dagen verder en ik strompel wat heen en weer. Gisteren tijdens de cursus Bedrijfsjournalistiek stap ik nogal onelegant uit de auto waarbij ik zowat door mijn been zak. Hinkend het pand bereikt en daarna de hele dag verwend door mede-cursisten die koffie haalden en bezorgd waren. We kennen elkaar pas kort en dan ben ik verbaasd over zoveel aardige en lieve reacties. Iemand ging de auto halen om mij naar mijn auto te brengen en de anderen bleven wachten totdat het autootje voorgereden was. Hoe lief is dat.
Ik weet dat een volgende stap een kunstknie gaat worden maar wanneer? Kniepijn, okee, maar hoe lang mag het duren en hoe erg mag het zijn?
2 reacties
Sterkte! Irene
zegt het misschien wat over jou dat je zulke reacties oproept? accepteer het maar, jij bent een lief mens