Vanmorgen heb ik me door dikke druppels regen heen geworsteld, plassen omzeild en toen het echt niet anders kon, ben ik er dwars doorheen gegaan, om op het werk te geraken. Gelukkig had ik mijn paraplu. Ik bedacht dat dit toch wel het artikel is waar we altijd behoefte aan zullen hebben, is het niet tegen de zon dan wel tegen de regen. ‘Weer’ zal blijven, slecht of goed.
Ik heb even gegoogled en het blijkt dat in het Perzische Rijk en Nineve, een oude en met ruïnes gevulde stad in Irak, eeuwenoude reliëfs van parasolletjes gevonden zijn. Deze waren eerst alleen bestemd voor de royals. Onderdanen droegen de parasol boven het hoofd van king of queen.
Veel later volgden de gewone stervelingen zoals jij en ik en zijn ze nu, afhankelijk van je verblijfsplaats, bedoeld om droog of beschermd te zijn.
De paraplu heeft zich ontwikkeld. Er waren er in den beginne van leer en niet waterdicht. Je kon niet alles hebben natuurlijk.
Wat mij bevalt van die oude verhalen is het feit dat de parasol of paraplu gedragen werd voor je. Want dat vind ik nog steeds een minpuntje, je moet een paraplu zelf dragen. Dat betekent één hand minder vrij om iets anders te doen, in je zak te steken bijvoorbeeld bij koud weer, zwaaien naar de buurvrouw, of in je neus peuteren.
Tegenwoordig hebben we paraplu’s in alle soorten en maten. Maar ik heb nog nooit iets gezien zoals op deze foto. Zie je dat de stok van de paraplu ergens achter in haar jurk steekt? Handen vrij. Nu dragen we dat soort jurken niet meer maar jassenfabrikanten… is daar niet iets op te verzinnen? Of bijvoorbeeld een hoofdband met daarop een paraplu. Denk de stok weg bij het plaatje en je ziet wat ik bedoel. Volkomen in stijl met je garderobe kan je dan zonder onthand te zijn, je weg gaan in het leven.
Dat of dat je een assistent geleverd krijgt bij je aankoop.