Gisteren zette ik een link naar de pleitschrijver op FB. Waarom? Omdat het zo waar is. Het mij ook echt aan het denken zette. Lees het artikel. In het kort gaat het er over dat we allemaal heel stoer en sociaal onze likes en grote woorden op Facebook zetten. Circus Renz moet blijven. Weg met IS. Neen, wij willen geen vluchtelingen. Ja, we willen wel vluchtelingen. Help Wilders uit het zadel. Help Rutte uit het zadel. Weg met poep op de stoep.
Zo kan ik nog wel even doorgaan. Maakt het wat uit, behalve dat jij je iets beter voelt? Peter Jan Rens heeft een actie bedacht om Circus Renz te helpen voortbestaan. Iedereen kon beloven naar een optreden te komen. Duizenden beloofden dan ook. Misschien zelfs met het gevoel ook echt te gaan. PJ Rens rekende zichzelf al rijk, zoveel maal 15 euro. Maar hoeveel mensen gaan er echt?
Hoe vaak haal jij of ik poep van de stoep? We willen wel dat de wereld verandert maar daar willen we zelf niet zo heel veel aan doen. Hoe lang is het geleden dat we massaal de straat op gingen om te protesteren. Wanneer is voor ons echt de maat vol? Ik ben bang pas als het te laat is. Net zoals Rutte die zich stil houdt in deze rampzalige periode voor vluchtelingen. Want als hij zijn mond echt opendoet, stort het kabinet ter ziele en krijgen we verkiezingen. En wie gaat er dan winnen? Juist.
Misschien dat we dan wakker worden. Als we vrezen dat Wilders het hier bij ons voor het zeggen krijgt en worden we wakker. Doen we meer dan onze duim of middelvinger opheffen en gaan de straat op en stemmen op een wereld waar we in geloven.
In het ergste geval heeft Wilders gelijk met zijn angsten en theorieën maar dat heb ik dan nog liever dan niet eerst proberen met liefde, met respect, met hoop en geloof in onszelf als mens, onze naasten te steunen.
Ik zal uitkijken met mijn steunbetuigingen. Me afvragen hoe graag ik er echt iets aan wil doen in plaats van te schreeuwen.