Noodgedwongen heb ik gisteravond mijn kledingkast opgeruimd. Werkelijk alles lijkt er te zijn in gepleurd en opgerold. Waar ooit systeem in was is een bende ongeorganiseerde klerezooi ontstaan. Met als resultaat dat ik denk niets meer te hebben omdat ik niets meer kan vinden.
Mijn vrienden zullen allen de wenkbrauwen fronsen. Ik weet het.
Gisteren bij Peek en Cloppenburg effe snel twee hemdjes ingeslagen voor het huwelijk van H. vandaag. Ik wilde ook een grijze maar net als je dat nodig hebt… forget it, geen grijze. Wel die witte die ik ECHT nodig heb.
Gisteravond dus opgeruimd en opgevouwen. Vier stapels t-shirst en hemdjes liggen er weer en dan is alles wat nog gestreken moet worden, er nog niet bij.
Grijze nodig: er liggen er vijf
Witte nodig: er liggen er zeven
Zwarte had ik niet nodig, ik wist dat ik er nog wel één had. Negen.
Camelkleur: Zeven.
Bruin. Vier.
Wat vooral opvalt is de enorme kleurenschakering. 🙂
1 reactie
En toch hou ik me vast aan het beeld dat jij mijn kleurrijkste tante bent… Hmmm, toch grappig…