Vroeger vond ik het erg leuk om een zin te herhalen met elke keer de klemtoon op een ander woord. Er zijn zoveel variaties mogelijk en het kan de betekenis van een zin behoorlijk beïnvloeden.
Neem een zin als: Ik heb het je gezegd.
Neutraal kan het gewoon een mededeling zijn. Maar zie het verschil:
IK heb het je gezegd (niet zij maar IK)
of: ik HEB het je gezegd (wel waar, dat heb ik gedaan).
of: ik heb HET je gezegd (niet zomaar iets maar HET)
of: ik heb het je GEZEGD (potverdorrie, waar zit je met je aandacht?)
Gisteravond tijdens een spel roept mijn zwager naar zijn vrouw die ik de keuken staat. “Kom je?
Zij zegt: “Ik kom ZO”. Dat is duidelijk. Je moet niet zeuren, ik kom als ik dat wil en dat is ZO.
Ze had ook kunnen zeggen: tralalalala ik kom zo. Niets aan het handje. Zij nog vrolijk. Iedereen nog vrolijk.
Of: “IK KOM”.
ZOOOO!!!!! (als in wauw)
Moeilijker wordt het om te bewijzen dat iemand een zin op een bepaalde manier zegt. Bewijstechnisch heb je geen poot om op te staan. Het blijven woorden. Dezelfde woorden.
Ik hou van je. Wordt ineens heel zielig. OK, misschien houdt er niemand van je maar kijk me eens aan… IK hou van je.