Soms is het heel makkelijk om een keuze te maken. Waar heb je trek in, dit of dat? Dat, zeg je dan.
Maar soms is het moeilijker. Om bijvoorbeeld iets op te geven waar je van houdt. Je hebt het te druk, je wilt eigenlijk die avond in de week niet meer weg, lekker thuis zijn wil je. Die keuze maak je niet lichtzinnig en wie jou kent weet dat lichtzinnigheid het laatste is dat bij jou hoort. (Saai, je weet het). En als je al een keuze maak ben je makkelijk weer over te halen. Gewoon door iemand die een mondhoek laat hangen, of door je heel zielig aan te kijken. Daarom ben je ook niet in de weg gelegd voor babies en honden.
Maar je hebt de keuze gemaakt. Dat voelde goed. Je bent gestopt met zingen. Alles is precies goed geregeld voor je. Je blijft er bij als tekstschrijfster, als bestuurslidje van het mini bestuur. Je kan komen wanneer je wil. Iedereen gelukkig.
(maar dit moet geheim blijven, je mist het nu al. Je bent nog niet eens een keertje niet geweest. Dat moet nog komen. Dat je lekker op de bank kan hangen terwijl zij daar staan te hummen en stemoefeningen doen die je toch al haat, en dan eerste, tweede en derde stemmen gaan oefenen, en dat er gelachen wordt tussendoor om hele flauwe dingen, om echt hele flauwe dingen, en dat het niet lukt, en dat iedereen te druk is, en dat ze weer overnieuw moeten, en dat ze dan wijn moeten drinken na afloop en dat ze dan gaan optreden, en dat ze dan de zenuwen hebben..)