Kerstdagen 2014

Het zit er weer op. Dagen die voorbij vliegen, achteraf dan. Voor je het weet staat er een nieuw jaar voor de boeg maar op de een of andere manier wil ik er nog niet aan. Normaal gaan bij ons alle kerstspullen direct na kerst, weer in de kast. Boom naar buiten. Maar nu niet. Boom staat nog. Kaarsen staan nog. Ik wil de sfeer nog even vasthouden voor we aan die ongezellige januarimaand beginnen.

Bijzondere kerstdagen waren het, niet anders dan anders maar ik besef nog meer hoe belangrijk het is om onderdeel te zijn van een familie. Dat je twee dagen doorbrengt bij twee families, is eigenlijk al reden genoeg om dankbaar te zijn.

Moeder
Tweede kerstdag was bij ons. Veel gedoe met huis verbouwen om een steeds groter wordende familie plaats te bieden aan tafel. De laatste keer bij ons thuis was vijf jaar geleden. Terwijl ik naar de opgemaakte tafels staar, wachtend op de grote invasie, zie ik in gedachten ineens mijn moeder aan die tafel zitten. Het beeld is zo sterk dat het me verdrietig en stil maakt. Precies die stoel op precies die plek. Mijn ogen laten het niet los. Stil en verder weg dan wij konden vermoeden, zat ze daar. Magertjes en klein. Kleiner dan ze was. Ze pakt de cadeautjes uit met een vermoeidheid die haar zelfs niet doet veinzen dat ze blij is. Met een handtas, die ze nooit zal dragen. Later op de foto zien we pas hoe ziek ze was. Hoe ze verdwijnt in de gezelligheid van kleinkinderen en kinderen. Pijnlijk om de foto te zien en haar gezicht te doorgronden. Wist zij het al? Dat ze er drie weken later niet meer zou zijn?

Haar laatste kerst, gevolgd door een eerste kerst van velen, zonder haar.