De tijd van kerstborrels en nieuwjaarsrecepties breekt weer aan. Voor mij niet meer, maar de herinneringen zijn er volop. Ook het nieuws maakt melding van de tegenzin die mensen ervaren als ze weer eens naar zo’n feestje ‘moeten’. Want drank maakt meer kapot dan je lief is.
Eigenlijk zou een bedrijfsfeestje niet langer mogen duren dan een uur. Een uur houden we het nog wel vol om ons te gedragen zoals hoort en verwacht wordt bij je functie. Zolang het geen feestje wordt is het te behappen.
Cateringborsten
Want als de drank is in de man (of de vrouw) gebeuren er dingen die je liever niet ziet. Zoals de geile blik van een financieel directeur die nog net niet kwijlend de prachtige cateringborsten van Nel bewondert. Of de directeur die zijn colbertje uitdoet en zich met natte plekken onder zijn armen de dansvloer op begeeft. Een handje onschuldig op de rug van de secretaresse. Trek het colbertje uit en laat het masker vallen en we zien plotseling wie er werkelijk aan de touwtjes trekken.
Geheime relaties
Zo ontstaan er relaties op de kerstdansvloer of wordt een relatie ineens zichtbaar. ‘Huh, zag ik Hans van de boekhouding nou net met Mieke van HR zoenen?’ Of ‘heh, hij is toch getrouwd?’
Maar natuurlijk zijn bedrijfsfeestjes feestjes zonder partners. Zonder eigen partners dan. Stille meisjes veranderen in feestgeiten die blèrend in nekken hijgen. Hoe verging het mij op dat soort feestjes? Meestal in het begin nog wel enthousiast maar naarmate de avond vorderde keek ik vanaf de zijkant toe om dikwijls voortijdig het grootse feest te verlaten. Een kater van het niet genoeg drinken?
Maar het kan erger
Maar nog erger dan de kerstborrels zijn de nieuwjaarsrecepties. Die recepties waarop plotseling iedereen gelijk is. Waar de kerstfeestfoutjes weer weggestopt zijn in strakke pakken en dito koppen. Waar alles weer is zoals het wordt gespeeld. Met toespraken die om te huilen zijn en je handen en voeten nodig hebt om ongewenste monden te ontwijken.
Ik mis mijn lieve collega’s, de gesprekken, de lol. Maar dit soort gelegenheden… mis ik als kiespijn.