Je hoort nogal eens om je heen verzuchten: ‘eerste kerstdag mijn familie, tweede de zijne. Pfff. Het lijkt een beetje bij Kerst te horen. Het verplichte familiegevoel, het samen zijn, het vooral gezellig hebben.
Bij mij gaat het ook zo. Eerste kerstdag bij de hare, tweede bij de mijne. Maar ik vind het echt leuk. Vriendin vindt het echt leuk. We verheugen ons er op om samen te zijn, om iedereen weer te zien, om te praten, te lachen en dankbaar te zijn.
Dankbaar dat we er nog zijn met z’n allen. En ‘met z’n allen’ houdt niet automatisch in dat iedereen er nog is. Maar ook op die dagen kunnen we ons wel samen voelen. Door herinneringen op te halen en terug te kijken.
Dankbaar voor een familieband die er niet zomaar is maar bijzonder is.