De initiatiefgroep Uit Vrije Wil is twee jaar geleden gestart met een handtekeningactie om dit onderwerp bespreekbaar te maken in de Tweede Kamer. Waar gaat het om? Op de website staat het doel helder en simpel: De legalisatie van stervenshulp aan ouderen die hun leven voltooid achten. Op hun uitdrukkelijk verzoek en onder voorwaarden van zorgvuldigheid en toetsbaarheid.
Ik heb ook getekend maar zou ik als kamerlid deze verantwoording op mij willen nemen? Als ik de verhalen hoor en lees van mensen die dit gewild hadden maar bij wie het helaas anders is gelopen, dan kan ik alleen maar hopen dat deze wet er ooit doorkomt. Het zijn vaak intelligente mensen die deze keuze al ruim van te voren gemaakt hebben. In samenspraak met het gezin, met artsen. Mensen die niet willen vervallen tot kasplantjes, die met gezond verstand de wereld met opgeheven hoofd willen verlaten. Maar het blijft een lastig vraagstuk. Wanneer ben je klaar met je leven en is zeventig jaar dan een goede grens? Er zijn mensen die lijden aan het leven die veel jonger zijn en net zo intelligent. Er zijn mensen die lijden aan het leven en niet zo intelligent. Wanneer maak je die keuze, hoe denk je er over na, welke vragen stel je jezelf.
Iedere weldoordachte levenswens/doodswens moet in ieder geval gehoord te worden en gerespecteerd worden. Het is je eigen leven. Er moet toch ergens een manier zijn om mensen deze mogelijkheid te geven zonder dat we bang zijn dat de halve wereld er uit stapt. Ik begrijp alle dillemma’s, alle ethische bezwaren. Ik begrijp dat de Kamer dit nog even voor zich uit duwt.
Aan mij is geen politicus verloren gegaan.
2 reacties
Aan de doelstelling lijkt me niets mis mee.
Wordt tijd dat je over je eigen leven mag gaan beslissen. Ook als dat het einde er van betreft.
Het leven eindeloos rekken is blijkbaar niet strafbaar, maar voor velen is dit geen ‘leven’ te noemen. Wel goed dat de discussie doorgaat over een ‘goede dood’. De gezondheidszorg houdt ouderen steeds langer in leven, maar kijkt niet naar de kwaliteit ervan.