Ze vieren feest en wie ben ik om daar iets van te vinden. Kadhafi is dood en mensen zijn blij. Ze dansen, vieren feest, schieten in de lucht en hopen op die nieuwe, betere wereld. Wie ben ik om daar iets van te vinden.
Ik zie vreselijke beelden van een dode leider, zijn gezicht verwrongen, zijn hemd onder het bloed en ik voel niets. Geen afschuw, niet even stokt mijn adem. Zo gewend zijn we aan beelden van dode mensen. Of ben ik zo gewend aan het afsluiten van mijn gevoel, het niet binnen laten van die pijnlijke beelden? En komt dat ooit nog goed? Hoe veel laten we zien, waarom laten we het zien? Opdat we het geloven? Elvis is dood en er zijn nog mensen die dat niet geloven. Complottheorie op complottheorie. Wat is waar, wat is niet waar? Wie vertrouwen we nog zonder meer? Vertrouwen we onze eigen politica? Onze nette, door ons zelf gekozen mevrouwen en mijnheren? Hoe zuiver moet je als mens zijn om tegenkracht te bieden aan macht en aan wat je er voor over moet hebben om die macht te verkrijgen en te behouden?
Naa Kadahfi staat er weer een andere heer die het beter wil doen. Maar is hij bestand tegen al de verleiding? En wat is beter, een rotzak direct herkennen of belazerd worden door iemand die je vertrouwde?
Femke Halsema zei in DWDD dat ook zij ver had willen gaan om een groen kabinet te krijgen. Hoe ver?
En ik ben niet beter, ik zou dat wel willen maar weet niet of ik zo sterk zou zijn. De kans om dat te bewijzen heb ik niet en wil ik niet.
Heel lang geleden heb ik me voorgenomen de waarheid te spreken omdat liegen, jokken in zijn mildste vorm, energie kost. Maar wat als de waarheid jouw je leven kost? Wat een vragen en dilemma’s.
En onze democratie: Er is een vrouw van 80 verkracht, mishandeld en als oud vuil achter gelaten, er is een man van 87 verkracht en in elkaar geslagen. Er is een meisje van 10 verkracht en vermoord door een ex-zwager. Misschien hebben we echte zorgen nodig, zoals wat eten we vandaag en waar betaal ik dat van?
Als we even wachten komen we vanzelf in deze situatie. Dat we elkaar moeten helpen. Het moet niet gekker worden.
1 reactie
Gister was de derde keer in korte tijd dat ik de tv zoveel mogelijk uit liet.
De eerste keer was de 11 sept herdenkerij, de tweede de ene Israelier die 1000 Palestijnen waard was, en gister dus de westerse vreugde over een paar moorden.
De Hoop Scheffer zei dat Ghadaffi het bloed van tienduizenden mensen aan z’n handen had.
Deze Scheffer evenwel is medeplichtig aan de moord op honderdduizenden Irakezen.
Of het in Libië net zo zal gaan als ik Irak, dat ze er achter komen van de Ghdaffi regen in de Obama drup terecht zijn gekomen, ik vraag het me af.
Ook vraag ik me af of nu NATO enerzijds en China en de Sovjet Federatie anderzijds ruzie zullen krijgen over Syrië.
De Arabische Lente kon wel eens een grote deceptie worden, zowel voor de Arabieren als voor de westerse kolonialen.