Just an ordinary day at the office. Voor mij. Voor jou.
Ik zal niet blijven schrijven over het vreselijke vliegdrama, we gaan gewoon door met z’n allen maar ik vrees dat deze maandag voor heel veel mensen geen gewone dag is. Het is oneerlijk dat alles door gaat.
Dat er gewoon vliegtuigen vertrekken van en naar Amsterdam. Dat er koffers op de bagageband worden gegooid, dat er gezwaaid wordt vanachter de ramen.
Oneerlijk dat we alweer denken aan een volgend weekend met een leuke afspraak. Oneerlijk maar wel waar.
Nog veel schandaliger is het feit dat we de dupe zijn van een oneerlijke oorlog. Dat er lichamen liggen van geliefden die niet terug kunnen komen omdat ene of andere onbehouwen aap de leiding heeft over het rampgebied. Dat Poetin spreekt met onze Rutte en zijn medewerking toezegt. Medewerking? Waar dan, hoe dan?
Gisteren op het journaal zegt een Russische man dat het de schuld is van de Oekraïne. Bijna huilend zegt hij: ‘waarom zien jullie uit Europa niet wat er echt aan de hand is’. Is dat wrang, is dat humor of god verhoede het, is het waarheid? Is er een waarheid?
Freek de Jonge toonde tijdens Zomergasten een mooi fragment van een kameel ergens in Mongolië, die zijn jong had verstoten. Er wordt een geestelijke binnengevlogen die met prachtige muziek, zang en snaarinstrument, contact maakt met de kameel. Het wonderschone einde: moeder laat het kalf toe, het kind zal niet overlijden. Prachtig.
Later zegt De Jonge: ‘Je weet het niet, misschien is alles gemanipuleerd, zijn er meerdere kamelen gebruikt, een moeder en een jong die wel vanaf het begin een goede relatie hadden’.
In wat voor een wereld leven we als we ons bij alles af moeten vragen of het ‘waar’ is.
Ik word er soms een beetje moedeloos van. Ik wil vertrouwen, ik zal vertrouwen, ik blijf vertrouwen.
De waarheid is helaas voor heel veel mensen nu niet de vraag. Wel hoe je om gaat met een waarheid die werkelijkheid is geworden.
1 reactie
Mooi!