Vandaag, 24 september. Een gewone dag voor velen. Een donderdag zoals alle anderen.
In sommige families zijn er dagen die tellen, die belangrijk zijn, een dag om ergens bij stil te staan.
Zoals vandaag.
Vandaag denken zij terug aan een jaar dat is omgevlogen. Een jaar zonder R. Ze kunnen het zich niet voorstellen, waar is het jaar gebleven? Waar waren de feestdagen, de seizoenen, waar zijn al die dagen gebleven? Herinneren als de dag van gisteren en dat was het eigenlijk ook. Alles wat was, was gisteren.
En op die dag van herinneren wachten anderen op nieuws . Na intense weken van verwerken en weer lichtpuntjes zien, horen zij vandaag of het lichtpuntje blijft. En de naasten duimen en bidden en hopen, maar ze hebben er geen invloed op.
Ze hebben alleen invloed op het creeëren van lichtpuntjes. Die misschien anders zijn en minder licht geven dan je zou willen maar dat is wat naasten kunnen doen.
Vandaag delen die lichtpuntjes zich op, verspreiden zich letterlijk tussen hen die het nodig hebben.
24 september: een dag om naasten te omarmen.
1 reactie
Prachtig