Ik lees het boek van Christien Brinkgreve: De ogen van een ander, De sociale bronnen van zelfkennis.
Het volgende citaat is grappig en pijnlijk.
Een jongen van zestien zegt: “Ik wil gewoon mezelf zijn maar ik weet niet goed hoe ik mijn haar moet doen om mezelf te zijn”.
1 reactie
Het is zo’n mooi begrip: “jezelf zijn”.
Maar wie is nu zichzelf? Zolang je jezelf niet kent, wordt het echt heel moeilijk om jezelf te zijn.
Ik ben bang dat maar heel weinig mensen zichzelf kennen laat staan dat ze zichzelf kunnen zijn. En als je soms jezelf bent, wordt dat maar moeizaam geaccepteerd en verontschuldigen we ons vaak met de woorden: “sorry, ik was mezelf niet”. 🙂