Ik heb niet vaak dat ik onpasselijk wordt van een mening over homo’s. Behalve als ik gruwelijke beelden zie over homo’s in andere culturen. Dat begrijp ik dat wij nog boffen om in een land te leven waar (nog) veel kan. Tot gisteren. Ik zag een animatie van Jehova-getuigen waarin uitgelegd wordt waarom Jehova de liefde tussen mensen van hetzelfde geslacht afkeurt. Ik weet van Jehova-getuigen hoe zij denken over homo’s en ik denk altijd: ieder zijn recht op een mening en geloof. Jouw mening staat mijn leven niet in de weg, net zoals mijn leven het geluk van Jehova’s niet in de weg staat. Maar dit filmpje? Vriendin haalt haar schouders er over op. ‘Gewoon niet waard om je druk over te maken’. Waarom kan ik dat nu niet?
Ik kan dat niet omdat dit een les aan kinderen is. Kinderen die onbevangen in het leven staan. Het meisje dat huppelend thuiskomt en haar moeder een tekening laat zien van hun gezin, een man, een vrouw, twee kinderen. Het meisje vertelt over een leerling die een tekening maakte van haar twee moeders. Daar wordt Jehova-moeder even stil van. Dan begint zij haar zalvende verhaal over Jehova, een paradijs, geluk. Indoctrinatie ten top. En ja, we leren allemaal onze kinderen over normen en waarden omdat je je kind iets mee wil geven in dit leven. Maar waarom geef je je kind vergif mee? Zijn er geen voorbeelden genoeg om te weten waartoe dat kan leiden?
Het ergste uit dit filmpje is als moeder het simpel probeert te vertalen voor haar dochter.
“Wat gebeurt er als je op reis gaat maar je neemt iets mee wat je niet mag nemen?”
Kind: “Dan mag je niet mee”.
Moeder: “Precies. Zo is het ook met Jehova. Als je mee wilt naar het paradijs moet je achterlaten wat niet mag van Jehova”.
Het kindje begrijpt het nu helemaal. Ik ook.
Beste Jehova-getuige: Geloof je in het paradijs, ik gun je dat geloof. Ik denk dat je er veel uithaalt om dit aardse leven vol te houden. Maar bepaal niet of ik en zoveel andere mensen recht hebben op het paradijs want geloof het of niet: jouw paradijs is het onze niet. Niet op deze manier. Ik werk liever aan een paradijs op aarde. En daar horen jullie bij. Ik vraag niet of je iets achter wilt laten. Ik vraag je of je iets achterwege wilt laten.
Fijne bevrijdingsdag.