Soms lees je iets en denk je ‘dat kan niet waar zijn’. In de Volkskrant vandaag een stuk over Zaanstad waar in 2016 nieuwbouwhuizen in de Zaanse Eilanden werden opgeleverd. Wie wil daar niet wonen? Nou, mensen die het niet eens waren met de gekozen straatnamen in de blaasinstrumentenwijk.
Hobo
Het college van burgemeester en wethouders was niet voor één gat te vangen toen aspirant-bewoners een kavel niet wilde kopen omdat de naam ‘hobo’ hen heel sterk deed denken aan ‘homo’. En wie wil daar nu wonen? Het college verruilde gewoon het ene blaasinstrument voor een ander. Hobo werd piccolo. Kavel verkocht. Andere bewoners vonden dat de gemeente hiermee toegaf aan homofobie en raadpleegde Bureau Discriminatiezaken. Nu, twee jaar later, erkent de gemeentesecretaris dat er verkeerde argumenten waren gehanteerd.
Regenboogstad
Het mooie of eigenlijk trieste is, is dat Zaanstad een Regenboogstad is. Zo’n stad waar iedereen zichzelf moet kunnen zijn, waar iedereen zich veilig voelt. Waarschijnlijk wil Zaanstad ook een veilige haven zijn voor kleinzielige hobohaters.
Maar eerlijk hoe klein en petieterig moet je zijn om een andere straatnaam te willen/eisen omdat de naam lijkt op ‘homo’. ‘En dat klinkt niet fijn’. Nee, dat klinkt zeker niet fijn.
Slim
Maar misschien heeft de gemeenteraad wel iets heel slims gedaan. Want ‘hobo’ werd ‘piccolo’. De betekenis van ‘piccolo’ is ‘klein formaat’, als het nu om het muziekinstrument zelf gaat (kleine fluit) of om een flesje champagne. Hulde voor de ambtenaar die dit bedacht heeft. Een straatnaam voor kleine mensen?
De Piccolo was, samen met ‘de Lach’ een Nederlands weekblad voor mannen dat verscheen van 1924 tot 1972. Het blad bevatte veel foto’s van schaars geklede vrouwelijke filmsterren, voor die tijd, zeer gewaagd.
Van die stiekeme blaadjes voor stiekeme mensen. Als homo zou ik niet in zo’n straat willen wonen.