Er zijn dingen waar je maar beter over zwijgt. Van die minipini heimelijkheden die, bijvoorbeeld, Vriendin wel weet maar verder toch echt niemand. Die je ook niet doet in ander gezelschap maar wel in de hare. We zijn de grens gepasseerd van ‘schamen’ omdat we eigenlijk de zekerheid hebben dat niets ons samen kan raken. Is dat veilig voelen of niet?
Zoals vanmorgen, een zaterdagochtend, klaar om de heerlijke schoonmaakronde te doen, speel ik nog even een spelletje. En omdat ik al honderdvierenveertig dagen vast zit in Candy Crush, heb ik, om de tijd te doden, een ander spel gedownload. Ook leuk om te doen. Iets met beren. Toen in vanmorgen heel groot in mijn scherm zag:
Gefeliciteerd. Je hebt de beren gered
Ik stak nog net niet mijn armen juichend omhoog omdat ineens de volle, belachelijke waarheid tot me doordrong. Ik heb beren gered. Geen echte. Was dat het maar, dat ik het bruineberenfonds steun, maar nee, nepberen. Roze beertjes met kralenkettingen om die ik boven de ketting moet krijgen.
Ik heb echt iets bereikt in mijn leven.